Albina Krystyna Bukowska urodziła się w Warszawie 1 marca 1929, jako najstarsza z trzech córek Anny i Stanisława Galińskich (Henryka ur. 1931 i Stanisława ur. 1933). Matka zajmowała się prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci. Zmarła przy porodzie czwartego dziecka w 1938 roku (dziecko również nie przeżyło). Ojciec pracował jako majster wyrobów galanteryjnych.  Po śmierci żony ożenił się ponownie latem 1939, tuż przed wybuchem wojny.

W pierwszym okresie okupacji niemieckiej Albina Krystyna Bukowska kontynuowała naukę szkolną. Potem, zgodnie z decyzją ojca, przerwała ją i zaczęła uczyć się szycia w zakładzie krawieckim na Woli, blisko miejsca zamieszkania. W tym samym zakładzie pracowała jako krawcowa do momentu wybuchu Powstania Warszawskiego.

W czasie Powstania całej rodzinie udało się uniknąć śmierci podczas masowych egzekucji przeprowadzanych przez oddziały niemieckie na Woli; wraz siostrami, żoną ojca, babcią i ciotkami została wypędzona przez Dworzec Zachodni do obozu przejściowego w Pruszkowie, a następnie przewieziona do obozu pracy Berlin – Spandau. Tam została przydzielona do pracy w fabryce zbrojeniowej oddalonej ok. 10 km od Berlina (Berlin Wittenau).

Po zakończeniu wojny wróciła do Polski – przedostała się najpierw do Wrocławia, potem do Warszawy. W 1947 roku wyszła za mąż. Już jako mężatka kończyła szkołę podstawową. Urodziła troje dzieci (córkę Janinę i dwóch synów Ryszarda i Jerzego).

Jako jedna z pierwszych kobiet w Polsce zrobiła kurs prawa jazdy i przez pół roku pracowała jako kierowca taksówki. Najdłużej (do emerytury) pracowała jako monterka w zakładach produkujących sprzęt radiowy i telewizyjny.

Jej pierwsze małżeństwo rozpadło się; w 1982 wyszła za mąż po raz drugi. Obecnie mieszka sama (mąż już nie żyje), z kotem Maćkiem. Kilka razy w miesiącu bywa na spotkaniach organizowanych przez Stowarzyszenie "mali bracia Ubogich", gdzie znana jest jako pani Krysia. Tak właśnie wszyscy zwracali się do niej przez całe życie.

Oto kilka fragmentów wspomnień pani Albiny Krystyny Bukowskiej:

Fragment 1: Wspomnienie o sąsiadach żydowskiego pochodzenia, lata 30.

Fragment 2: Powstanie Warszawskie na Woli, 1944

Fragment 3: Praca w zawodzie kierowcy taksówki (anegdota o dyrektorze „Czytelnika”), lata 60

 
Seniorkę nagrała: Anna Opolska

Lista nagrań