Anna Rebandel-Solecka
Anna Rebandel-Solecka urodziła się w Warszawie 2 czerwca 1924 r. w rodzinie Stanisława i Heleny Kapusta, jako starsza z dwójki dzieci (brat Ryszard urodził się w 1925 roku). Przed wojną mieszkała z rodziną w domu z dużym ogrodem na Woli, na ul. Ostroroga.
Ojciec pani Anny prowadził na spółkę ze swoim bratem Kazimierzem własne przedsiębiorstwo samochodowe – taksówkowe, odziedziczone jeszcze po ich ojcu. Natomiast matka pomagała swojemu bratu w ogrodnictwie i zajmowała się domem.
Pani Anna wspomina dzieciństwo bardzo szczęśliwie – życie towarzyskie, kino, teatr, zabawy z dziećmi i psami. Uczęszcza do szkoły podstawowej im. Adama Mickiewicza na ul. Sołtyka. Po skończeniu tej szkoły matka pani Anny planowała ją wysłać na dalsza naukę do Belgii, gdzie mieszkała ich rodzina. Dlatego pani Anna przez rok pobierała prywatne lekcje języka francuskiego i niemieckiego. Po wakacjach w 1939 roku miała wyjechać zagranicę. W realizacji tego planu przeszkodził wybuch wojny. W czasie jednego z pierwszych bombardowań został zniszczony dom rodzinny pani Anny i wraz z rodziną musiała się przenieść do wynajętej suteryny. Pani Anna podjęła naukę w szkole średniej w Warszawie.
Kiedy 6 stycznia 1940 pani Anna złożyła przysięgę konspiracyjną, miała 15 lat. W domu, w którym zamieszkała z rodziną, powstał punkt kontaktowy. Odbywały się tam zajęcia praktyczne z bronią. Pani Anna skończyła kurs sanitarny i obchodzenia się z bronią, sama też udzielała lekcji. W tym czasie pani poznała swojego pierwszego męża Władysława Rebandel. Pobrali się w maju 1944 roku, wkrótce też pani Anna zaszła w ciążę. Wraz z mężem należeli do Batalionu „Parasol”. Brali udział w wielu akcjach konspiracyjnych, w czasie jednej z nich rozdzielili się w kanałach i potem już nigdy nie spotkali się.
Pod koniec wojny, 19.01.1945 pani Anna urodziła córkę - Elżbietę. Niedługo po porodzie wyjechała z rodziną do Karpacza, gdzie mieszkała ok. roku. Potem wróciła do Warszawy i od razu zaczęła pracę. Pani Anna pracowała w różnych zakładach czy instytucjach, jednak zawsze z dużym oddaniem społecznym – prowadziła teatr dla dzieci, była członkiem rad zakładowych itd. Po pewnym czasie z przyczyn zdrowotnych musiała przejść na rentę inwalidzką, ale nadal udzielała się społecznie m.in. w ZBoWiDZie i Związku Emerytów.
Pani Anna wyszła ponownie za mąż w wieku ok. 55 lat za wdowca pana Soleckiego, z którym żyła razem ok. 13 lat aż do jego śmierci w 1993 roku. Pani Anna mieszkała w Domu Kombatanta na Jelonkach (od 13 lat), utrzymując bardzo bliskie kontakty ze swoją rodziną. Zmarła w 2015 roku.
Pani Anna udzieliła już wielu wywiadów na temat swoich przeżyć wojennych, m.in. dla Muzeum Powstania Warszawskiego. Wkrótce zostanie wydana książka na podstawie spisanych przez nią wspomnień.
Oto kilka fragmentów wspomnień pani Anny Rebandel-Soleckiej:
Fragment 1: Wspomnienie składania przysięgi i przybrania pseudonimów
Fragment 2: Odkrycie szpiega w Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych
Fragment 3: Opis powojennej Warszawy
Seniorkę nagrała: Joanna Skubich
