Stefania Wiśniewska urodziła się 23 października 1931 roku w Warszawie. Wychowywała się w czteroosobowej rodzinie (rodzice i młodszy o dwa lata brat) utrzymywanej przez ojca pracującego w firmie ubezpieczeniowej Wita Kotwica. W 1938 cała rodzina przeniosła się do Warszawy. Tam, w szkole powszechnej na ulicy Drewnianej, Stefania Wiśniewska rozpoczęła edukację. Większą część okupacji niemieckiej rodzina Ciężkowskich spędziła w stolicy. 

W czasie Powstania Warszawskiego rodzina wraz z sąsiadami ukrywała się w piwnicach domu. Na początku września 1944 zostali wyprowadzeni i, po krótkim postoju przy Kościele Świętego Wojciecha na ulicy Wolskiej, wywiezieni koleją do obozu w Pruszkowie. Tam od matki i dzieci został odłączony ojciec. Mimo usilnych starań losy ojca nie zostały do końca wyjaśnione – dokumenty przekazane przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż dowodzą, że był on więźniem KL Dachau, a następnie KL Neuengamme. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że zginął w czasie ewakuacji tego ostatniego obozu.

Po dziesięciodniowym okresie pobytu w obozie przesiedleńczym w Pruszkowie Stefania Wiśniewska wraz z matką i bratem została wywieziona na Kielecczyznę. Początkowo przebywali w gospodarstwie rolnym w jednej z kieleckich wsi. Jednak po jakimiś czasie przenieśli się do Końskich, następnie do rodziny w Zwoleniu, by wreszcie trafić do Grójca. Stamtąd w kilka dni po otrzymaniu informacji o wyzwoleniu Warszawy matka Stefanii Wiśniewskiej pieszo udała się do stolicy. Stwierdziwszy, że dom, choć okradziony, stoi na miejscu, sprowadziła do Warszawy dzieci.

Po powrocie do stolicy Stefania Wiśniewska rozpoczęła naukę w  Gimnazjum im. Stefana Batorego. Jednak w nowym roku szkolnym (1945/46) Gimnazjum Batorego zmieniło charakter z koedukacyjnego na męski i Stefania Wiśniewska przeniosła się do szkoły handlowej na ulicy Górnośląskiej. Następnie uczęszczała do liceum administracyjnego na ulicy Szpitalnej, gdzie zdała maturę. Mimo zdanego egzaminu nie dostała się na wydział dziennikarstwa. W zamian za to rozpoczęła studia zaoczne na kierunku Statystyka i Ekonomia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Po roku ze studiów zrezygnowała – zajęła się wychowywaniem dziecka.

W 1953 roku Stefania Wiśniewska wyszła za mąż. Nieudany związek zakończył się rozwodem, a Stefania Wiśniewska samotnie zajmowała się wychowywaniem synka, jednocześnie pracując zawodowo. Jeszcze w czasie nauki w liceum Stefania Wiśniewska zaczęła pracować – początkowo w Centralnym Związku Plantatorów Przetwórczych Roślin Okopowych, później w firmie transportowej, by wreszcie w 1952 trafić do Centrali Handlu Zagranicznego „Minex”. Dzięki tej pracy odbyła swoją pierwszą podróż zagraniczną – do Damaszku (1955). W latach 1964-1967 (w nagraniu pada data 1987, jednak Stefania Wiśniewska ją skorygowała) przebywała na placówce handlowej w Waszyngtonie. Po powrocie do Polski, po ukończeniu kursu pilotażu wycieczek przez jakiś czas pracowała w biurze turystycznym. Następnie powróciła do pracy w handlu zagranicznym. W 1985 odeszła na emeryturę.
Pani Stefania zmarła w 2018 roku.

Oto kilka fragmentów wspomnień pani Stefanii Wiśniewskiej:

 Fragment 1: Pobyt w obozie w Pruszkowie

Fragment 2: Warunki mieszkaniowe w powojennej Warszawie

Fragment 3: Epizod ze szmuglowaniem broni w czasie okupacji

 Seniorkę nagrała: Dorota Żelazowska

Lista nagrań