Wojciech Kuczkowski urodził się 16 stycznia 1930 roku w Bielsku Podlaskim, w rodzinie Alicji (z domu Nowickiej) i Włodzimierza Kuczkowskich. Jego ojciec był zastępcą komendanta policji powiatowej w Bielsku Podlaskim. Matka była córką majora wojska polskiego. Z powodu pracy ojca rodzina kilkakrotnie zmieniała miejsce zamieszkania: do 1933 roku mieszkali w Ostrowi Mazowieckiej, do 1938 roku w Augustowie, a potem w Pińczowie.

We wrześniu 1939 wraz z rodziną Wojciech Kuczkowski uciekał przed zbliżającym się frontem na wschód. W październiku 1939 powrócił do częściowo spalonego Pińczowa, w którym spędził całą wojnę. Po ukończeniu szkoły powszechnej kontynuował naukę na kompletach tajnego nauczania. Zaangażował się w pracę konspiracyjną, brał udział w akcjach kolportowania prasy. 4 września 1942 Wojciech Kuczkowski był w Pińczowie podczas likwidacji getta. 12 stycznia 1945 widział wkroczenie Armii Czerwonej do Pińczowa.

W 1947 roku Wojciech Kuczkowski razem z rodziną przeniósł się do Wrocławia, gdzie zdał maturę w 1948 roku, potem rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Wstąpił do Związku Młodzieży Polskiej, działał w harcerstwie. W 1950 roku wstąpił do organizacji Służba Polsce. Jako członek 28. Ochotniczej Brygady Związku Młodzieży Polskiej uczestniczył w budowie Nowej Huty.
Po ukończeniu studiów w 1952 roku nauczał języka polskiego, prowadził lekcje z nauki o konstytucji oraz szkolenia ideologiczne wśród rady pedagogicznej. W 1956 roku uczestniczył w działaniach grupy pracującej nad odrodzeniem harcerstwa, a także zespołu modyfikującego prawo i przyrzeczenie harcerskie. W październiku 1956 został skierowany do Jelczańskich Zakładów Samochodowych w celu powstrzymania marszu robotników na Wrocław.

W 1958 roku Wojciech Kuczkowski wstąpił do PZPR. Został oddelegowany od zadań nauczycielskich na rzecz pracy w harcerstwie. Do pracy w szkolnictwie powrócił w 1965 roku, kiedy przeprowadził się do Warszawy. Był kierownikiem zespołu samokształceniowego dyrektorów szkół. W latach 1967-71 był kierownikiem szkoły nr 80 na warszawskiej Chomiczówce, potem do 1984 roku, do przejścia na emeryturę, pracował jako nauczyciel języka polskiego w liceum XLI im. J. Lelewela na Żoliborzu.

Na emeryturze Wojciech Kuczkowski kontynuuje współpracę z prasą harcerską. Wydał kilka książek o tematyce krajoznawczej oraz tomik poezji. Został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi z rozetą z mieczami za udział w Szarych Szeregach, Oficerskim Krzyżem Odrodzenia Polski Polonia Restituta.

Oto kilka fragmentów wspomnień pana Wojciecha Kuczkowskiego:

Fragment 1: Opis warszawskiej starówki po odgruzowaniu w 1951 roku 


Fragment 2: Oddanie do użytku Pałacu Kultury i Nauki oraz Starego i Nowego Miasta, odbiór społeczny odbudowanych dzielnic, 1955


Fragment 3: Budowa Trasy W-Z, ratowanie kościoła św. Anny oraz przesuwanie kościoła na Lesznie, 1955

 Warszawskie wspomnienia seniora nagrała: Marta Dmitruk

Nagranie opracowała: Magdalena Zadrąg

Całe nagranie wspomnień seniora w ramach projektu "Zapomniani świadkowie XX wieku" można odsłuchać w Czytelni Multimedialnej Domu Spotkań z Historią w Warszawie. 

Lista nagrań