W kolejnym odcinku cyklu „mbU poznajmy się” przedstawia się Emilia Kozłowska – nasza koordynatorka wolontariatu w Warszawie.

Czym zajmujesz się w mbU?
Realizuję poprzez to co robię potrzeby płynące z serc naszych podopiecznych i naszych wolontariuszy, czyli mam zaszczyt uczestniczyć w procesie ofiarowania ludziom szansy na stworzenie międzypokoleniowej, wartościowej i głębokiej relacji międzyludzkiej.
Co w swojej pracy lubisz najbardziej?
Uśmiechy, radość na twarzach, słowa wdzięczności wolontariuszy za podopiecznych i podopiecznych za wolontariuszy. Lubię patrzeć, jak z pozoru niewiele może zmienić w życiu drugiego człowieka czasami wszystko.
Z czego jesteś najbardziej dumna na swojej ścieżce zawodowej (i nie tylko)?
Jestem dumna i wdzięczna za moich najbliższych. Dumna z siebie i wdzięczna za wszystkie ścieżki życiowe (nie tylko zawodowe), którymi dane mi było kroczyć, bo pozbierane na nich doświadczenia przyjęłam jak pilny uczeń w szkole i dzięki temu czuję się bogatą wewnętrznie osobą, a to jest bogactwo, którego nikt i nic nie może mnie pozbawić i nie zamierzam poprzestać na kolekcjonowaniu tego rodzaju bogactw.
Gdybyś miała trzy życzenia, o co byś poprosiła?
Moim życzeniem jest to, aby każdy kto ma jakieś życzenia/ marzenia, nie ograniczał się tylko do ich posiadania albo proszenia, aby się spełniły, ale po prostu je spełniał sam. Czasami droga do spełnienia marzenia jest równie lub bardziej ekscytująca niż samo marzenie, więc… w drogę.
Na co chciałabyś mieć więcej czasu?
Dysponentem mojego życia tudzież tzw. czasu jestem ja, więc zarządzam nim według moich własnych potrzeb i jeśli zauważam konieczność zmian, dokonuję stosownej korekty. Ale zawsze z zachowaniem odpowiedniej ilości składnika bazowego czyli relaksu.
Kto Cię inspiruje?
Przyroda i cały otaczający świat jest dla mnie źródłem inspiracji - nie ograniczam się.