Dzięki wolontariuszom seniorzy odzyskują ochotę na aktywności, których już od dawna unikali. Prezentujemy relację wolontariuszki Ani o czasie spędzanym ze swoją podopieczną.

Od sierpnia działam w mbU. Od kiedy poznałam ideę wolontariatu prowadzonego przez Stowarzyszenie bardzo chciałam zostać wolontariuszką towarzyszącą.Na początku trochę się obawiałam czy z seniorką przypadniemy sobie do gustu. Moje wątpliwości jednak szybko się rozwiały. Z panią Maria większość czasu spędzamy u niej w mieszkaniu słuchając płyt z muzyką i rozmawiając przy dobrej herbacie. Muzyka jest pasją pani Mari i bardzo lubię, kiedy nuci swoje ulubione utwory. Czasem udaje nam się pójść na wspólny spacer. Spotkania wnoszą dużo radości i ciepła w nasze życie. Gdy widzę uśmiech podopiecznej i słyszę: «cieszę się, że przyszłaś» wiem, że moja obecność jest dla niej ważna.