Tomasza i jego podopieczna – pani Alicja znają się od października.

Oto krótka opowieść wolontariusza o relacji z seniorką. Moja podopieczna to To sympatyczna, zawsze uśmiechnięta i pełna energii osoba. Już na pierwszym spotkaniu znaleźliśmy wspólny język, okazało się, że oboje interesujemy się historią. Nasze spotkania rozpoczynamy miłym rytuałem parzenia kawy. Gdy ja wykładam ciasteczka, pani Alicja wystawia filiżanki z chińskiej porcelany. W kilka chwil mieszkanie pani Ali spowija cudny aromat kawy, a my zanurzamy się w ciekawe rozmowy. Bardzo lubię, kiedy pani Alicja opowiada o dawnym Lublinie. Zaletą mojej podopiecznej jest również to, że nie tylko świetnie opowiada, ale potrafi też słuchać. Znajomość z panią Alicją daje mi wiele satysfakcji i radości. Podczas wizyt czuję, że pani Alicja również cieszy się z tych spotkań, są dla niej miłym urozmaiceniem codziennego życia. Znamy się od niedawna, ale mam nadzieję, że zostaniemy przyjaciółmi na długie lata.