U Pani Marianny czuję się jak w domu!

W Stowarzyszeniu mali bracia Ubogich każdy wolontariusz realnie zmienia świat samotnej osoby. Kiedy senior wie, że co tydzień o umówionej porze, może oczekiwać wolontariusza, odczuwa radość i chęć działania. By umilić spotkanie, przygotowuje poczęstunek, kawę, herbatę, dba o porządek. A wszystko po to, ponieważ chce stworzyć ciepłą, domową atmosferę. Dzięki obecności drugiego człowieka odzyskuje poczucie bycia potrzebnym i ważnym.

Wolontariuszka Karolina i seniorka pani Marianna z Lublina

Karolina odwiedza panią Mariannę od kilku miesięcy. Bardzo przypadły sobie do gustu i doskonale się dogadują. Karolina uwielbia poczucie humoru i spontaniczności Pani Marianny. Ich cotygodniowe spotkania przepełnione są rozmowami o życiu

— Pani Marianna lubi rozmawiać, a ja jestem dobrym słuchaczem. Nasza relacja daje nam poczucie tego, że po prostu jesteśmy razem. Bardzo cenię sobie czerpanie z doświadczenia Pani Marianny. — opowiada wolontariuszka.

Karolina wcześnie straciła swoją babcię. Obserwując osoby starsze, poczuła potrzebę dołączenia do wolontariatu.

— U pani Marianny czuje się jak w domu. — dodaje wolontariuszka.